My Learning * Η Μάθησί Μου
Το Σχέδιο "My Learning" ("Η Μάθησί Μου") αποτελεί μία εξαιρετική πρωτοβουλία του καλού φίλου, Εκπαιδευτή Νεολαίας, Σάκη Κρέζιου, για την Αναγνώρισι της Μη Τυπικής Μάθησης στην Ελλάδα με την υποστήριξι των "Παιδιών εν Δράσει" και του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Νεολαίας του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Στα πλαίσια του σχεδίου έχουν υλοποιηθεί διάφορες δράσεις, με κορυφαία την δημιουργία μίας ταινίας, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εν γραμμεί ή ακόμα και να την μεταφορτώσετε κλικάροντας εδώ.
Μετά που είδα την ταινία, έστειλα στον Σάκη ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ανατροφοδότησι σχετικά με την ταινία:
Φίλε Σάκη, καλησπέρα!!!
Όπως σου είχα υποσχεθεί, ξεκινώ την ανατροφοδότησί μου για την ταινία.
Αρχικώς, να ξεκαθαρίσω ότι τα όσα γράφω εδώ είναι πρώτες εντυπώσεις, μιας κι έχει κάπου 10 λεπτά μόνο απ' όταν τελείωσα την προβολή της και μ' άλλα λόγια είναι σκέψεις που έκανα καθώς παρακολουθούσα ή που κάνω τώρα, καθώς σού γράφω.
Κατ' αρχήν, σάς αξίζουν συγχαρητήρια! Δεν το γράφω κατ' ευφημισμό ή επειδή το λένε οι κανόνες της καλής ανατροφοδότησης (μέθοδος αμφιαρτίου, κοινώς σάντουϊτς), αλλά επειδή πραγματικά το εννοώ! Εξηγούμαι:
Η ιδέα κινηματογράφησης της ζωής ενός νέου ανθρώπου και παρουσίασης, μέσω αυτής, της μαθησιακής διαδικασίας που ακολουθεί από την αντιμετώπισι μίας νέας κατάστασης/ μαθησιακής πρόκλησης έως τον καθορισμό μαθησιακών αντικειμενικών στόχων (έστω όχι πάντα ξεκάθαρων, κι αυτό καλό σημείο της ταινίας, ότι δηλαδή κάποτε θέλει ψάξιμο ο μαθησιακός στόχος) κι από 'κει στην καθ' αυτό μαθησιακή διαδικασία και στο μαθησιακό αποτέλεσμα είναι μια αρκετά πρωτότυπη σύλληψι. Επιτέλους, η ιδιωτική ζωή ενός ατόμου στην φόρα (με την συγκατάθεσί του, φυσικά) όχι βορά στο αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό, αλλά ως σοβαρή τεκμηρίωσι για ένα σημαντικό θέμα!
Η ιδέα το αντικείμενο μάθησης (δεν μου αρέσει πολύ ο όρος αλλά δυσκολεύομαι να βρω τώρα καταλληλότερο, εννοώ το: "τι και περί τίνος αποφασίζω εγώ, ο μανθάνων, να μάθω") να είναι ένα συναίσθημα και μάλιστα το πιο ταλαίπωρο απ' όλα, η αγάπη, επίσης με ενθουσίασε! Έχουμε δει συχνά προσεγγίσεις στην μη τυπική μάθησι σχετικά με συναισθήματα, αλλά συνήθως αυτό αφορά στην μετατροπή αρνητικών συναισθημάτων σε θετικά ή σε μεθόδους και τεχνικές που χρησιμοποιούν θετικά συναισθήματα για τη δημιουργία κατάλληλου μαθησιακού περιβάλλοντος/ χώρου/ συγκειμένου, αλλά σπανίως (ίσως και για πρώτη φορά) μελετάται η διαδικασία μάθησης ενός νέου γύρω από ένα συναίσθημά του και μάλιστα στα πλαίσια της μη τυπικής μάθησης.
Ένα επιπλέον θετικό στοιχείο, περισσότερο τεχνικό, βεβαίως, αλλά ιδιαιτέρως σημαντικό, πιστεύω, είναι ο χρόνος της ταινίας. Τριάντα λεπτά είναι ένας πολύ καλός χρόνος, διότι κατά τεκμήριο δεν κουράζει τον θεατή, ιδίως τον "μη ειδικό" θεατή, αυτόν που για πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με το αντικείμενο ή που δεν έχει ακόμα αρκετή εμπειρία πάνω σε αυτό, αλλά είναι και αρκετός χρόνος ώστε να προκαλέση σκέψεις, ακόμα και στον "ειδικό".
Να προχωρήσω σιγά σιγά στα αδύναμα σημεία.
Ενώ απήλαυσα την ταινία, μου άφησε λίγο την εντύπωσι ότι η μη τυπική μάθησι είναι κάπως απούσα, δίνοντας την θέσι της στην άτυπη. Τι εννοώ: το γεγονός ότι ο προγυμναστής και ο βιντεοσκοπών είναι πρακτικώς το ίδιο πρόσωπο, δεν κάνει ξεκάθαρο στον θεατή ότι έχουμε μία διαδικασία προγύμνασης η οποία λαμβάνει χώρα. Ίσως το θέμα είναι κάπως τεχνικό, αλλά αυτό ένιωσα.
Ένα άλλο αδύνατο σημείο είναι αυτό το οποίο ανέφερα πριν ως δυνατό: το θέμα αγάπη. Λόγω του ότι μιλάμε για συναίσθημα, η μάθησι αποκτά εξ ορισμού ένα κάπως πιο αφηρημένο πεδίο και πλαίσιο, κάτι το οποίο ίσως, στα μάτια ιδίως ενός "μη ειδικού" θεατή, να αφήση πολλά ερωτηματικά για το τι είναι τελικά αυτή η μη τυπική μάθησι.
Για να κλείσω με τα αδύναμα σημεία, ένα κυρίως τεχνικό, αλλά νομίζω ουσιαστικό. Πιστεύω θα ήταν καλό η ταινία, αφ' ης στιγμής δημιουργείται στα πλαίσια ενός σχεδίου προώθησης της μη τυπικής μάθησης στην Ελλάδα και αφού είναι πρακτικά, ως προς τον ήχο, δίγλωσση, να ήταν δίγλωσση και ως προς τους υπότιτλους. Έτσι, το δυνητικό "κοινό" της μεγαλώνει. Νομίζω ότι αυτό μπορεί εύκολα να γίνη και τώρα, μ' ένα εξωτερικό αρχείο υποτίτλων.
Αυτά ως πρώτες σκέψεις. Περιμένω την δική σου ανάδρασι (ανατροφοδότησι στην ανατροφοδότησί μου, δηλαδή) και σου υπόσχομαι, εάν κάνω δεύτερες σκέψεις, να στις γνωστοποιήσω.
Φιλιά από την ήδη αχνιστή Λευκωσία,
Μ
Ο Σάκης πράγματι μου απάντησε, με πολλές ευχαριστίες, αλλά δεν θα ήθελα να δημοσιεύσω την απάντησί του χωρίς την άδειά του.
Σάς λέω όμως μόνο αυτό: δείτε την ταινία και σκεφτείτε "τελικά, εγώ πώς μαθαίνω;"
Στα πλαίσια του σχεδίου έχουν υλοποιηθεί διάφορες δράσεις, με κορυφαία την δημιουργία μίας ταινίας, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εν γραμμεί ή ακόμα και να την μεταφορτώσετε κλικάροντας εδώ.
Μετά που είδα την ταινία, έστειλα στον Σάκη ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ανατροφοδότησι σχετικά με την ταινία:
Φίλε Σάκη, καλησπέρα!!!
Όπως σου είχα υποσχεθεί, ξεκινώ την ανατροφοδότησί μου για την ταινία.
Αρχικώς, να ξεκαθαρίσω ότι τα όσα γράφω εδώ είναι πρώτες εντυπώσεις, μιας κι έχει κάπου 10 λεπτά μόνο απ' όταν τελείωσα την προβολή της και μ' άλλα λόγια είναι σκέψεις που έκανα καθώς παρακολουθούσα ή που κάνω τώρα, καθώς σού γράφω.
Κατ' αρχήν, σάς αξίζουν συγχαρητήρια! Δεν το γράφω κατ' ευφημισμό ή επειδή το λένε οι κανόνες της καλής ανατροφοδότησης (μέθοδος αμφιαρτίου, κοινώς σάντουϊτς), αλλά επειδή πραγματικά το εννοώ! Εξηγούμαι:
Η ιδέα κινηματογράφησης της ζωής ενός νέου ανθρώπου και παρουσίασης, μέσω αυτής, της μαθησιακής διαδικασίας που ακολουθεί από την αντιμετώπισι μίας νέας κατάστασης/ μαθησιακής πρόκλησης έως τον καθορισμό μαθησιακών αντικειμενικών στόχων (έστω όχι πάντα ξεκάθαρων, κι αυτό καλό σημείο της ταινίας, ότι δηλαδή κάποτε θέλει ψάξιμο ο μαθησιακός στόχος) κι από 'κει στην καθ' αυτό μαθησιακή διαδικασία και στο μαθησιακό αποτέλεσμα είναι μια αρκετά πρωτότυπη σύλληψι. Επιτέλους, η ιδιωτική ζωή ενός ατόμου στην φόρα (με την συγκατάθεσί του, φυσικά) όχι βορά στο αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό, αλλά ως σοβαρή τεκμηρίωσι για ένα σημαντικό θέμα!
Η ιδέα το αντικείμενο μάθησης (δεν μου αρέσει πολύ ο όρος αλλά δυσκολεύομαι να βρω τώρα καταλληλότερο, εννοώ το: "τι και περί τίνος αποφασίζω εγώ, ο μανθάνων, να μάθω") να είναι ένα συναίσθημα και μάλιστα το πιο ταλαίπωρο απ' όλα, η αγάπη, επίσης με ενθουσίασε! Έχουμε δει συχνά προσεγγίσεις στην μη τυπική μάθησι σχετικά με συναισθήματα, αλλά συνήθως αυτό αφορά στην μετατροπή αρνητικών συναισθημάτων σε θετικά ή σε μεθόδους και τεχνικές που χρησιμοποιούν θετικά συναισθήματα για τη δημιουργία κατάλληλου μαθησιακού περιβάλλοντος/ χώρου/ συγκειμένου, αλλά σπανίως (ίσως και για πρώτη φορά) μελετάται η διαδικασία μάθησης ενός νέου γύρω από ένα συναίσθημά του και μάλιστα στα πλαίσια της μη τυπικής μάθησης.
Ένα επιπλέον θετικό στοιχείο, περισσότερο τεχνικό, βεβαίως, αλλά ιδιαιτέρως σημαντικό, πιστεύω, είναι ο χρόνος της ταινίας. Τριάντα λεπτά είναι ένας πολύ καλός χρόνος, διότι κατά τεκμήριο δεν κουράζει τον θεατή, ιδίως τον "μη ειδικό" θεατή, αυτόν που για πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με το αντικείμενο ή που δεν έχει ακόμα αρκετή εμπειρία πάνω σε αυτό, αλλά είναι και αρκετός χρόνος ώστε να προκαλέση σκέψεις, ακόμα και στον "ειδικό".
Να προχωρήσω σιγά σιγά στα αδύναμα σημεία.
Ενώ απήλαυσα την ταινία, μου άφησε λίγο την εντύπωσι ότι η μη τυπική μάθησι είναι κάπως απούσα, δίνοντας την θέσι της στην άτυπη. Τι εννοώ: το γεγονός ότι ο προγυμναστής και ο βιντεοσκοπών είναι πρακτικώς το ίδιο πρόσωπο, δεν κάνει ξεκάθαρο στον θεατή ότι έχουμε μία διαδικασία προγύμνασης η οποία λαμβάνει χώρα. Ίσως το θέμα είναι κάπως τεχνικό, αλλά αυτό ένιωσα.
Ένα άλλο αδύνατο σημείο είναι αυτό το οποίο ανέφερα πριν ως δυνατό: το θέμα αγάπη. Λόγω του ότι μιλάμε για συναίσθημα, η μάθησι αποκτά εξ ορισμού ένα κάπως πιο αφηρημένο πεδίο και πλαίσιο, κάτι το οποίο ίσως, στα μάτια ιδίως ενός "μη ειδικού" θεατή, να αφήση πολλά ερωτηματικά για το τι είναι τελικά αυτή η μη τυπική μάθησι.
Για να κλείσω με τα αδύναμα σημεία, ένα κυρίως τεχνικό, αλλά νομίζω ουσιαστικό. Πιστεύω θα ήταν καλό η ταινία, αφ' ης στιγμής δημιουργείται στα πλαίσια ενός σχεδίου προώθησης της μη τυπικής μάθησης στην Ελλάδα και αφού είναι πρακτικά, ως προς τον ήχο, δίγλωσση, να ήταν δίγλωσση και ως προς τους υπότιτλους. Έτσι, το δυνητικό "κοινό" της μεγαλώνει. Νομίζω ότι αυτό μπορεί εύκολα να γίνη και τώρα, μ' ένα εξωτερικό αρχείο υποτίτλων.
Αυτά ως πρώτες σκέψεις. Περιμένω την δική σου ανάδρασι (ανατροφοδότησι στην ανατροφοδότησί μου, δηλαδή) και σου υπόσχομαι, εάν κάνω δεύτερες σκέψεις, να στις γνωστοποιήσω.
Φιλιά από την ήδη αχνιστή Λευκωσία,
Μ
Ο Σάκης πράγματι μου απάντησε, με πολλές ευχαριστίες, αλλά δεν θα ήθελα να δημοσιεύσω την απάντησί του χωρίς την άδειά του.
Σάς λέω όμως μόνο αυτό: δείτε την ταινία και σκεφτείτε "τελικά, εγώ πώς μαθαίνω;"
Posts
